همسرم، در اين راه كه مى روم پيروزم
به گزارش نوید شاهد خراسان شمالی؛ شهید محمد علی رحمانی یادگار «حسین» و «سکینه» هفدهم شهریور 1312 در روستای سرچشمه اردغان از توابع شهرستان اسفراین چشم به جهان گشود. وی کشاورز بود و سال 1335 ازدواج کرد و صاحب چهار پسر و سه دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و در نهایت ششم اسفند 1364 با سمت تک تیرانداز در مریوان به شهادت رسید. پیکر وی را در زادگاهش به خاک سپردند.
متن وصیت نامه شهید «محمد علی رحمانی»
همسرم، اى همسرم با موشكى بر دوش با پيامى در جيب دور از آن هياهوى بيهوده در هـــواى سرد، نزديك دشمن هميشه بيدارم، به گفته خمينى مى دهم گوش هر لحظه اى كه آواى قـرآن را مى شنوم، رگهاى تنم به خودى خـود باد مى كند و مى لرزد، تو گويى من مجرى آنم .
آرى با پيامم، با سلامم بشنو اى همسر، در اين راه كه مى روم پيروزم. من يك چريكم، چريك مسلمانم، چريك گمنامم، يا با موشك قهر يا با كينه خصم به يارى الله، سينه سنگ دشمن را مردانه چاك خواهم داد و يا در راه اسلام جان خواهم باخت با دو چشمى باز عاشقانه، من براى زنده بودن اينگونه خواهم ماند . شهيد زنده خواهد ماند .
دلم می خواهد بیهوده نمیرم
آه تو اى همسرم، اگر چه ذره اى بيش نيستم، ولى انگار مهرى كه تو دارى بر قلبم، مرا قلبى است مثل آسمان صاف، نمى دانم چه كردم ولى تو مى دانى چه كرده ام .
خدايا، بارالها كمكم كن، مگر غرش خمسه خمسه دشمن به خواست تو اى عادل تو اى برتر، باعث نابودى جان است . ولى نمى دانم چرا من خودم نمى دانم مى خواهم، نمى خواهم .
خدايا نمى دانم در دل همسرم چه مى گذرد، چرا راضى نيستى كه من رفته باشم ، بله همسرم ، راه من راه الله است راه تو هم راه الله است .
خدايا، دلم مى خواهد چون حمزه، به گفته محمد (ص) بدنم سالم نباشد. دلم مى خواهد بيهوده نميرم .
چند کلامی با همسرم روی سخن دارم
وصى و وكيل من همسرم مى باشد . همسرم از شما مى خواهم كه مثل جده ات ، حضرت زينب (ع) ، صبر و استقامت داشته باشيد كه همچون در مجلس يزيد و يزيديان را رسوا كرد . من شما را و بچه هايم را به خدا سپردم و از شما مى خواهم كه بعد از من هيچ گونه سر و صدایی نكنيد.
منبع: مرکز اسناد اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خراسان شمالی
