شهید «احمد حمیدی» که نام پدرش«علی اشرف»و مادرش «زیور » است در پانزدهم آذر ماه سال 1341، در شهر تهران چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم ادامه داد و و در دوران جنگ تحمیلی به مصاف با دشمن زبون رفت و در دوم مهر ماه 1362 با اصابت ترکش به گردن به فیض شهادت رسید و در بهشت زهرا تهران قطعه 28 به خاک سپرده شد.
در وصیت نامه شهید «ملک حسین اسکندر زاده» آمده است: شما را به خدا وحدت را حفظ كنيد، تمام سعادتها و تمام پيروزى ها در گرو همين كلمه است آن قومى پيروز است كه اتحاد را سرلوحه برنامه خود قرار دهيد .
وجدانم اجازه نداد که بنشینم درس بخوانم و جنایتکاری مثل صدام به کشور اسلامی ایران خیانت کند و اسلامی را با هزاران قطره خون و هزاران معلول انقلاب کرده بودند، از بین ببرد.
انتشار همزمان با سالروز شهادت شهيد محمد ابراهيم عزيزي
مادر جان از تو مى خواهم چون من فرزندانى تربيت كنى كه در راه رسيدن به الله هر سختى را تحمل كند . مادر جان شيرت را بر من حلال كن مرا ببخش ، به خاطر نافرمانيهايى كه كردم
اما شما همسر ارجمند و فهمیده ام، دوست داشتم که برای همیشه پیشتان باشم و اینکار در صورتی می تواند عملی باشد که اسلام در خطر جدی کفر نباشد، شما خود باید این توقع را تقلیل دهید.
اى خداوند مرا به خانواده مان برنگردان فقط در راه خودت من را بميران
من كه با ياد خداوند به جبهه جنگ آمده ام و هرگلوله اى را كه بطرف دشمن شليك مى كنم باياد خدامى باشد و هرگلوله اى كه به تنم مى خورد باياد خدا دردش را تحمل ميكنم.
در وصیت نامه شهید «مهدی ضياء كمالي» آمده است: برادران عزیز و گرامی شما باید دانسته باشید که باید این حرکات انقلابمان جدی گرفته و اسلام عزیزمان در تمام کشورها صادر شود. نگذارید منافقین از خدا بی خبر در صفوف شما رخنه و خدشه ای به انقلاب بزنند.
در مجالس روضه خوانی و عزاداری آرزو می کردم که ایکاش روز عاشورا در کربلا بودم و در رکاب سالار شهیدان شمشیر می زدم و امام را یاری می کردم تا به درجه رفیع شهادت نایل می شدم.