احمد خمینی

ستاره‌ای بود که یکدم از آفتاب وجود پیر جماران جدایی نداشت. محو و فانی در جذبه عشق پیر مرادش بود که نه فقط پدر او، که جانان و جان یک ملت و یک امت در همه جهان بود و قلب هر آزاده و حق طلب و عدالتخواه در این کره خاک، به عشق او می‌طپید. خود را فراموش کرده بود و خودی نمی‌دید و سایه آن آفتاب دلهای عاشق شده بود. وقتی که آن پیر، در سرازیری به سمت بیمارستان، ناگهان و در میان حیرت همگان، یادگارش را درآغوش گرفت، همه دانستند که «احمد امام» چقدر محبوب دل اوست.

همرزم شهید علم‌الهدی گفت: ما در افکار بچه‌گانه خود نمی‌خواستیم حسین در عملیات شرکت کند تا او را از دست ندهیم، اما او آنقدر ابهت داشت که نمی‌توانستیم از حضور او در عملیات ممانعت کنیم، وجود حسین بود که به ما شجاعت می‌داد.

آقا در حالی که نشسته بودند سه بار گفتند: انا لله و انا الیه راجعون.

پس از اداى سوگند توسط بنى صدر نام دو تن به عنوان نخست وزير مطرح شد كه يك نفر فرد پيشنهادى رئيس جمهور و ديگرى فرد پيشنهادى حزب جمهورى اسلامى بود. نخستين فردى كه به عنوان شخص مورد نظر رئيس جمهورى مطرح شد سيد احمد خمينى بود و شخص مورد نظر حزب هم جلال الدين فارسى. پيشنهاد سيد احمد خمينى با مخالفت امام مواجه شد و پس از آنكه پيشنهاد جلال الدين فارسى منتفى گرديد، بنى صدر، مصطفى ميرسليم را به مجلس معرفى كرد كه وى نيز با عدم تمايل نمايندگان مجلس مواجه شد و بنى صدر پيشنهاد مسكوت گذاشتن نخست وزيرى وى را داد .

نوید شاهد: در تصویر زیر سید احمد خمینی و شهید چمران را می‌بینید.