«ناگهان عباس را دیدم. او معلولی را که از هر دو پا عاجز بود و توان حرکت نداشت، بر دوش گرفته و برای اینکه شناخته نشود، پارچه‌ای نازک بر سر کشیده بود ...» ادامه این خاطره از همرزم شهید سرلشکر خلبان «عباس بابایی» را در پایگاه اطلاع‌رسانی نوید شاهد استان قزوین بخوانید.
شهید «یعقوب علی»، اهل اقامه نماز به موقع در مسجد بود، حتی برای خواندن نماز صبح به مسجد می‌رفت و معتقد بود نماز خواندن در این مکان مقدس لذت بیشتری دارد.
همزمان با سالروز ولادت شهید «مصطفی شرفی» در وصیت‌نامه این شهید بزرگوار خطاب به فرزندانش می‌خوانیم: «پدر جان! به خدمت آقا مجتبی و صدیقه خانم سلام برسان و به آن‌ها بگو که نسبت به دَرس‌شان کوشا باشند ...»
شهید «علی میرزاخانی» در وصیت‌نامه‌اش آورده است: «صبر کنید و اجر ببرید؛ بردباری شما موجب آرامش من و مقاوم بودن شما، باعث خوشحالی آقا امام زمان (عج) است ...»
در آستانه سالروز شهادت «محمد رحیمی» در دست‌نوشته به‌جا مانده از این شهید گرانقدر می‌خوانیم: «اگر شهید و در این راه کُشته شدم، از شما پدر و مادرم خواهشمندم، هیچگونه حرف ناروا بر زبان نیاورید! شهید، مقامی دارد که هیچ کس به آن نخواهد رسید...»
شهید «رحمت‌الله داودی‌معمار املاقدر» در وصیت‌نامه‌اش آورده است: «بدانید که من خودم و به خواست خودم به جبهه آمده‌ام و انشاءالله که خداوند همه ما را به راه راست هدایت فرماید ...»
«هیچ‌وقت ندیدم پدرم جلوی من گریه کند. خانه عمه‌ام نزدیک مسجدی بود که پدر می‌رفت آن‌جا برای نماز خواندن. عمه می‌گفت بعضی وقت‌ها نماز که تمام می‌شه و مسجد خلوته، پرده رو کنار می‌زنم می‌بینم داداش سر به سجده گذاشته و های‌های گریه می‌کنه ...» آنچه می‌خوانید بخشی از خاطرات خواندنی حواء (منیژه) لشگری همسر خلبان سرلشکر شهید «حسین لشگری» است که تقدیم حضورتان می‌شود.
همزمان با سالروز شهادت «عبدالله جهانبخشی» در وصیت‌نامه این شهید بزرگوار می‌خوانیم: «مادر جان، نمی‌خواهم بعد از مرگم اصلاً به فکر من باشی! بیا و فراموشم کن و یا از اینکه شهید دادی، شادی کن! ...»
آخرین خواسته شهید «حسین اسماعیل‌خانلو» از خانواده‌اش
شهید «حسین اسماعیل‌خانلو» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «امیدوارم پس از شهید شدن من هیچ وقت گریه نکنید، صبر داشته باشید و دعاگوى امام خمینى و خدمتگزار اسلام باشید ...»
شهید «جمشید حیدری‌نیا» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «مرگ پایان زندگی نیست، بلکه گذرگاهی است برای دگرگونی در زندگی انسان. انسان با مُردن نابود نمی‌شود، بلکه از این جهان به جهان آخرت انتقال می‌یابد ...»