اعتقاداتش را با هیچ‌چیز معامله نمی‌کرد
به گزارش نوید شاهد سمنان، نخستین روز اردیبهشت ۱۳۳۶ خانه محمد جعفری شاهد به دنیا آمدن نوزادی بود که او را عابدین نام گذاردند. «شهید عابدین جعفری» تا دوران بعد از سیکل را در کنار خانواده و در زادگاهش روستای علی‌آباد از توابع شهرستان آرادان گذراند.
پای اعتقاداتش ماند
پس از آن به تهران رفت و حدود دو سالی در نیروی هوایی ارتش خدمت کرد. به جهت داشتن روحیات مذهبی و درگیری با مافوقش از ارتش اخراج شد. برادر عابدین نقل می‌کند: «هیچ کداممان حرفشان را باور نکردیم. گفته بودند: نمره زبانش کم شده و عذرش را خواستهاند. خودش هم چیزی نمی‌گفت. هم اتاقی‌هایش گفتند که با فرمانده سر مسائل اعتقادی درگیر شده بود؛ سر نتراشیدن ریش و نماز خواندن.»
همزمان با این اتفاق، فعالیت‌های انقلاب وارد مرحله‌ای نو شده بود که عابدین را هم با خود همراه کرد. شرکت در راهپیمایی‌ها، تجمع در مراکز مختلف، حضور در مجالس سخنرانی و درگیری‌های مسلحانه و غیرمسلحانه جزو برنامه اصلی زندگی‌اش شد. بیست و دوم بهمن‌ماه ۱۳۵۷ در محوطه سازمان رادیو و تلویزیون بر اثر اصابت ترکش نارنجک توسط عمال رژیم پهلوی، قطع نخاع گردید. دوره مجروحیتش کمتر از چهار ماه طول کشید و سیزدهم خرداد ۱۳۵۸ به خیل شهدای انقلاب پیوست. مزار این شهید عزیز در زادگاهش است.
انتهای متن/
