یقین

خدا به لهجۀ خورشید آفرید تو را

و سُرمه سُرمه به چشمان خود کشید تو را

به قدر ناز نگاهت ستاره نازل کرد

از آسمان و زمین و زمان خرید تو را

تو در سیاهی تاریخ مثل ماه شدی

و زخم‌های تو کردند روسفید تورا

به تو نشان کدامین مسیر را دادند

که بعد پر زدنت هیچ­کس ندید تو را

کدام باغ، کدام عاشقی، کدام یقین

که بین این همه گُل بی­درنگ چید تو را

و عرش و فرش به نامیدن تو می­­نازند

که خوانده­اند برای ابد «شهید» تو را ...

منبع: چشمه آیینه، گزیده شعر کنگره ایثار / به کوشش داریوش ذوالفقاری، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران، انتشارات مهر تابان 1395.