دوشنبه, ۲۱ فروردين ۱۴۰۲ ساعت ۱۱:۳۸
شهید «غلامحسن میرزایی» مرگ را سقوط در دنیا می دانست. پس رفت تا از سقوط در دنیا در امان باشد و شهادت را که تولدی دوباره است و آغازی جدید، در آغوش بگیرد که آنهایی می توانند به این زندگی جدید برسند که لیاقتش را داشته باشند. غلامحسن لیاقتش را داشت و آنچه می‌خواست خداوند فرارویش نهاد و در جوار حق میهمان و روزی خوار خودش کرد.

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید غلامحسن میرزایی در اول دی ماه سال 1346 درست در روزهای سرد و برفی روستای چقا سیاه از توابع شهرستان شازند و در دل خانواده‌ای مذهبی و روستایی به دنیا آمد.

مروری کوتاه از تولد تا شهادت شهید «غلامحسن میرزایی»

تحصیلاتش را با جدیت و تلاش در روستا آغاز کرد و سپس از روستا به شهر آمد و ادامه ی تحصیل داد و دیپلم گرفت. زمانی که برای ادای دین و گذراندن دوران خدمت سربازی به ارتش رفت، بعد از حضوری پویا و فعال در تک دشمن در نهر عنبر در تاریخ بیست و یکم تیر ماه سال 1367 با تنی مجروح به اسارت دشمن بعثی درآمد. پس از رهایی از اسارت و بازگشت به میهن اسلامی، دوره  کارشناسی‌اش را در رشته  عمران به پایان رساند و لیسانش گرفت. برای کار به کارخانه ی آذر آب رفت و به عنوان بازرس کنترل کیفیت این کارخانه مشغول به فعالیت شد. زندگی خوبی داشت، ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد.

از سال هایی که در اسارت بود بر اثر شکنجه هایی که می شد جراحات زیادی را با خود آورد و این یادگاری های زمان اسارت سرانجام او در پانزدهمین روز از فروردین ماه سال 1382 به شهادت رساند. پیکر مطهرش را در قطعه صالحین اراک به خاک سپردند.

 

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده