بدنش مانند بدن حضرت علی‌اکبر شده بود

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید علیرضا واحدی بیستم فروردین ۱۳۴۶ در روستای حسن‏‌آباد از توابع شهرستان دامغان چشم به جهان گشود. پدرش عبدالجواد و مادرش رقیه نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. بیست و نهم تیر ۱۳۶۶ در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، دست و پاها، شهید شد. پیکر وی را در زادگاهش به خاک سپردند.

بدنش مانند بدن حضرت علی‌اکبر شده بود

مادرم می‌‌گفت: «وقتی جنازه علیرضا را آوردند، او مثل حضرت علی‌اکبر شده بود؛ همه بدنش تیر خورده بود.»

برادرم همه را به صله‌رحم توصیه می‌کرد. تاکید زیادی به نماز و روزه داشت. چهار ماه به آخر خدمتش مانده بود که خبر شهادتش به ما رسید. علیرضا وقتی نوزاد بود، همه اعضای خانواده برای شب‌نشینی به خانه عمویم رفته بودیم. به ما اطلاع دادند که خانه شما آتش گرفته. سراسیمه به خانه آمدیم و دیدیم که تمامی اسباب و اثاثیه خانه سوخته، اما قنداق بچه اگر چه داغ شده بود، آسیبی به او نرسید و به طور معجزه آسا نجات یافت. شاید عمرش باقی مانده بود تا در راه خداوند به شهادت برسد.

علیرضا در دوران نوزادی و طفولیت خیلی مریض می‌شد. مادرم برای شفای ایشان نذر کرد و به امام حسن مجتبی (ع) متوسل گردید و رفته‌رفته بهبودی برایش حاصل شد.

(به نقل از خواهر شهید، لیلی واحدی)

بیشتر بخوانید: علیرضا بسیار مکتبی و ثابت قدم بود

در راه سرافرازی ایران عزیز کوشش کنید

در نامه‌هایی که می‌فرستاد، احوال همگی را جویا می‌شد. در مراجعت از جبهه، به دیدار دوستان و اقوام می‌رفت. یک بار که به مرخصی آمده بود، من در بیمارستان بستری بودم؛ به عیادتم آمد و به من گفت: «مادرجان! اگر می‌دانستم در بیمارستان هستی، هرگز به مرخصی نمی‌آمدم، چون طاقت دیدن شما را در این وضعیت ندارم.» فرزندم بسیار مظلوم و صبور بود و در عین حال فعال، پرتلاش و کمک‌کار پدرش.

توصیه من به عنوان مادر شهید به مسئولین جامعه اسلامی این است که با یکدیگر برادر باشید و همدل و هم‌نوا؛ و در راه سرافرازی ایران عزیز کوشش نمایید.

(به نقل از مادر شهید)

انتهای متن/