چشمه آیینه - صفحه 4

نشانه «تقدیم به شهدای عزیز مفقودالاثر و به شهدای گرانقدر تفحّص»

اسمی که سخت خوانده شد از روی یک پلاک رویید از زمین گل سرخی به نام تو

دال یعنی دوکوهه مکتب شد

میشه در تو جماعتی برپا / تک و تنها به اقتدای شهید / یه کمی جای گوش، دل که بدی /میشه واضح وصیتش رو شنید

«دستان بسته» در توصیف تشییع جنازۀ تاریخی شهدای غواص

دستان باز چشم به دستان بسته اند آب آور همیشۀ دنیاست دستها

بهتر است بشنوی پاسخ تفنگ را

جای سرخ خالی است در کنار رنگها بهتر است بشنوی پاسخ تفنگ را

میراث

خبری نیست به جز قحطی ایمان در شهر می فروشند خدا را به جُوی نان در شهر

از زبان آرمیتا برای پدرش، شهید رضایی نژاد

موی من تا کمر رسیده، ولی جانِ کوتاهِ من به مو بند است

محمدجواد شاهمرادی

به خاک افتد چو وقتِ معراجِ سیبِ نوبر رسیده باشد

خوشا گُلی که به آخرِ نوبهار، پَرپَر رسیده باشد

سیزده سال مادری؛ تقدیم به مادران چشم انتظار

طفلکی پیرمرد حق دارد او نحیف است و داغ تو سنگین

محمد فرخ طلب فومنی

سنگر شانه هایت!

حالا شبیه تو به خون غلطیده اما بر پیکرش حتی سری باقی نمانده

محمد فرخطلب فومنی

اذان حسین!

که ماندگاری دین بسته شد به جان حسین

محمد امین ناظری

تقدیم به جانبازان

پوتینهایش سرفه میکردند،

محسن کاویانی

تقدیم به جانبازان شهید

افسوس بابا دیر فهمیدم، حتی دروغت مهربانی بود!

سروده ای برای مدافعان حرم

مدافعان حرم با بصیرتشان میجنگند و مـظلومانه پیش چشم اسوه ی صبر آسمانی میشوند

مجتبی نظام آبادی

تقدیم به حضرت علی اصغر

در موج برد فرات چشمی تر را

مجتبی رمضانی

تفسیر بلندِ حضرت رحمانی

شب آمده تا كتاب را بردارد سرمايه انقلاب را بردارد

مجتبی خرسندی

آیینۀ سرخ

در سینه‌ي ما هیچ ترسی از شهادت نیست

کاظم رستمی

یاد بود

قلبت را به زمان شناور میشوی

حدیث نینواییان

از ناله های زینب محزون شنیده ای؟

آسمانی تر از کبوتر

جنگ ما امتحان سختی بود عده ای رد شدند اولِ کار

فریبا قیومی زاده

به شهیدان جانباز

نفس نفس بکشد ساده بر تنت هر روز نشسته سوزش تاول به لحظههای شبت