شش روایت پدرانه از شهید والا مقام علی احمد زاده

نوید شاهد خراسان شمالی:

 دوم بهمن 1348،در شهرستان قوچان به دنیا آمد .پدرش حسن کشاورز بود او تا پایان دوره درس خواند و دیپلم گرفت  ،به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت  در نهایت در نوزدهم اسفند 1364 در اروندرود بر اثر اصابت ترکش به سر  به مقام شهادت نائل گردید .پیکر وی را در بهشت حمزه روستا زیارت تابعه شهرستان شیروان به خاک سپردند.

بسمه تعالي

اسلحه ام را زمين نگذاريد

     شهيد بعد از اعزام شدن به جبهه در نامه اش خطاب به من كه پدرش بودم نوشته بود پدر جان اگر من شهيد شدم اسلحه ام را زمين نگذاريد و راه من را ادامه بدهيد ومن هم بنا به وصيت پسرم بعد از شهادتش چندين بار به جبهه اعزام شدم كه به جانبازي نايل آمدم.

فرمان امام خميني (ره) فرمان حسين (ع) است

امام خميني (ره) رهبر امت ايران اسلامي است كه من به امام خميني (ره) دل گرم هستم وآرزوي ديدن شكل او را دارم فرمان امام خميني (ره) فرمان امام حسين (ع) است وپيروي از امام خميني پيروي از امام

حسين (ع) است.

عاشق به مكتب سرخ سيد الشهدا

     شهيد در سومين مرحله از اعزام خود به جبهه در عمليات والفجر هشت كه در طرح عمليات بودند و شب عمليات بعد از گذشتن از اروند رود و درگيري با نيروهاي بعثي عراق داشتند بعد از اينكه شهيد يك نارنجك داخل سنگر بعثي ها پرتاب مي كند در برگشت با تير مستقيم كه از پشت به شهيد برخورد مي كند به درجه رفيع شهادت نايل گشتند فرزندم هميشه آرزوي شهادت داشت علي در يكي از نامه هايش خطاب به من نوشته است من نيز همچون ديگر رزمند گان اسلام ودل باختگان به شهادت وهمچون عاشقان به لقاء الله وهمچون كساني كه عاشق به مكتب سرخ سيد الشهدا هستند وخود را آماده مي كنند تا در ركاب امام خميني (ره) كه همان ركاب امام حسين مظلوم است كه جانم را فداي راهش مي كنم .

براي آزادي كربلا بايد بجنگيم

    علي مي گفت جنگ تحميلي ايران وعراق جنگ بين حق وبا طل است وعلاوه بر اينكه خود به جبهه

مي روم و ديگران و از جمله خودم را براي رفتن به جبهه تشويق مي كردند و مي گفتند براي آزادي كربلا بايد جنگيد تا كربلايمان را از اسارت بعثيها آزاد كنيم پدرم جبهه جايگاه عاشقان حسين (ع) ودل باختگان به شهادت مي باشد وقتي اسم امام حسين (ع) را مي بريم مانند آن فرزندي كه مادرش را چند روزاست كه نديده است و مانند آن نوزادي است كه به دنبال مادر گريه زاري مي كند اين طور است كه امام حسين (ع) دل بسته اند واين طور عاشق شهادت شده اند اگر شهيد شوند پيروز هستند واگر نيز بكشند باز هم پيروز مي باشند.

امام (ره) به زيارت امام هشتم مي آيد

     يك بار كه به جبهه اعزام شده بود وازجبهه برگشته بود يك نفري در مدرسه گفته بود كه امام مي خواهد به زيارت امام رضا (ع) بيايد سه روز هم در مشهد مانده بود ولي امام براي زيارت به مشهد نيامده خودش زيارت كرد و برگشت وقتي كه برگشت پا ها همه تاول زده بودند چون كفش پوتين بود و هوا هم خيلي گرم بود.

عنوان خاطره : قطعي انگشت پا

     بار دوم كه به منطقه رفت و برگشت ساعت 2 نصف شب بود كه آمد و در خانه را زد و ما رفتيم و در را باز كرديم ديديم كه برادرمان است و تا صبح از جبهه و دوستانش براي ما صحبت كرد و هيچ كسي تا صبح نخوابيد و نوراني به نظر مي رسيد ظهر كه رفت وضو بگيرد و نماز بخواند مشاهده كرديم كه ناخن پايش زخمي شده است در موقع مسح كشيدن پايش متوجه شديم ولي علي از ما پنهان مي كرد و به ما نمي گفت كه انگشت پا قطع شده است و به دليل اينكه ما ناراحت نشويم از ما پنهان مي كرد.

آخرين ارتباط

     بار سوم كه مي خواست به جبهه برود چون دو تا ازبرادرهاي ما در جبهه حضور داشته اند و برادر

ديگرمان هم در جبهه بود دفعه سوم كه علي به منطقه رفت و شهيد شد و دو تا برادر را با هم از يك منطقه يا شهر به جبهه نمي فرستادند يك برادر هم در جبهه حضور داشت و علي در آشخانه درس مي خواند از بجنورد به جبهه اعزام شد ما به مسجد جامع شيروان رفته بوديم كه علي بيايد و ما علي را ببينيم ما هر چه قدر منتظر مانديم علي را نديديم بعد از جبهه نوشته بود كه من به شيروان آمدم چون كاروان بجنورد نيز ازشيروان به سمت مشهد مي رفت از دور شما را ديده ام و به راننده اتوبوس كه گفته بودم نگه داره ايشان هم نگه داشتند ولي چون مي گفتم شما ناراحت مي شويد از دور شما را نگاه كردم اين آخرين باري بود كه با علي در ارتباط بوديم.

 منبع :پرونده فرهنگی شهید