مادرم؛ مانند مادر وهب، به شهادت فرزندت در راه خدا افتخار کن

به گزارش نوید شاهد خراسان شمالی؛ شهید حسین مروجی دوازدهم اسفند 1348 در روستای اجقان از توابع شهرستان اسفراین به دنیا آمد. پدرش جان بابا نام داشت. دانش‌آموز سال سوم راهنمایی بود و به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. در نهایت دوازدهم اسفند 1365 با سمت بی‌سیم‌چی گردان در پاسگاه زید عراق بر اثر اصابت ترکش به سینه شهید شد. پیکر وی را در زادگاهش به خاک سپردند.

متن کامل وصیت‌نامه شهید «حسین مروجی»

شهادت كمال انسان است

وصیت‌نامه‌ام را به نام خدا و به ياد خدا شروع می‌کنم

با سلام و درود فراوان بر روان پاك شهداى راه خداوند، از هابيل گرفته تا شهداى كربلاى ايران.

نمی‌خواهم كه در بستر بميرم، زيرا مولايم على در محراب عبادت كشته شد. نمی‌خواهم در خانه بميرم، زيرا سرورم حسين بن على در كربلا، با لب‌تشنه كشته شد.

پدرم و مادرم، به جبهه می‌روم، به جبهه حق عليه باطل، به جبهه‌ای كه جنگ را بر ما تحميل كردند، می‌خواهم به جنگ يزيد زمان بروم، به جنگ كسى كه نه خدا را می‌شناسد و نه اهل‌بیت.پدرم و مادرم، اميدوارم كه با از دست دادن من ناراحت نباشيد. پدرم، اميدوارم كه واقعاً پدرى حسين وار باشى.

و تو ای مادرم، اميدوارم كه حلالم كنى. مادرم، اميدوارم مانند مادر وهب باشى و افتخار كنى كه فرزندت در راه خدا كشته شد.

هدفم دفاع از اسلام است

مادرم تو شاهد باش كه فرزندت حسين وار سلاح را بر دوش گرفت و به جنگ ظالمان زمان رفت و مرگ شرافتمندانه را درراه خدا انتخاب كرد و هرگز سر به سازش به دشمن نداد.

مادرم، تو شاهد باش كه تنها هدفم دفاع از اسلام است، دفاع از ناموس و كشورم است. اميدوارم كه بتوانم وظیفه‌ام را به اسلام و قرآن ادا كنم. ولى پدرم و مادرم، اميدوارم كه پشت سر امام عزيزمان باشيد و به سخنان امام امت گوش كنيد و واقعاً به آن عمل نمایید.

سخنى با شما برادران و خواهرانم:

می‌دانم كه برادر خوبى براى شما نبودم، ولى اميدوارم كه در آن دنيا بتوانم جبران كنم و برادرانم، اميدوارم كه نگذاريد سلاحم بر زمين بيفتد و شمارا به نماز توصيه می کنم.

سخنى هم براى هم سن و سال‌هایم:

اى دوستان، به خدا قسم براى یک‌بار هم شده به جبهه‌ها برويد و از نزديك شور و شوق بچه‌ها را قبل از عمليات ببينيد كه مانند شب حجله دامــادى برايشان شيرين است و اگر هرچند می‌گویند كه حسين جان در آن زمان نبوديم كه از شما دفاع كنيم، ولى اين هم حسين و آن‌هم يزيد، اگر شما به جبهه‌ها نرويد مانند مردم كوفه هستيد، كه به كمك مولایمان حسين (ع) نرفتند ولى به ظلم هم كمك كردند، وقتی‌که ديدند حق باکی بود، از كردارشان پشيمان شدند، ولى چه فایده‌ای و بعدازآن عده‌ای هم به خونخواهى حسين پرداختند، ولى چه فايده حسين را كمك نكردند و اميدوارم شما واقعاً اينطور نباشيد.

خدايا، خدايا تا انقلاب مهدى، خمينى را نگهدار