هر وقت خبر شهادت فرزندانم را برایمان می آوردند اولین کار که من و پدر فرزندانم انجام می دادیم، وضو گرفته و دو رکعت نماز شکر به جا می آوردیم و از خداوند می خواستیم این هدیه را از ما قبول کند
سپاس او را که مصیبت را تعالی انسان قرار داد. خداوندا! بندگانی بودیم غافل با کوله بار سنگین تعلق ها، بار سنگین بود، اما دست تهی. راه روشن بود اما قلب تاریک، صراط مستقیم بود و ما مغضوب