با کاروانی از کبوتر

علم به دوش

میان حسرت آن لحظه خون فشان چشمم / به کفتران جدا مانده از حرم افتاد

از هشت فصل عشق گذشتند، با بالهای سیز صداقت / با آن شکوه خاطره انگیز، در سالهای سبز صداقت

لب تشنگانی تشنه در بهت کویریم / یا آهوانی خسته در کوه و کمرها

با ایل ستاره همصدایم بکنید / در بستر خورشید رهایم بکنید

مثل باران پرندگانی بهاری / ناگهان می آیید

سه واژه آدرس و خانه ای بدون پلاک / دچار می شود از نو به آزمون پلاک

ای گوژپشت کهنسال، پاییز در تو شناور / صد داغ در سینه داری، با تو اشک و آهم برابر

مردی که تا نجابت باران رسیده بود / مردی که نام کوچکش آری «حمید» بود

که بود آنکه مرا در وجود من گم کرد / تمام بود مرا در نبود من گم کرد

آتش گرفته اند غزل های دفترم / با یاد آن کبوتر، در خون شناورم

در باغ دلم تازه گلی سر زد و گم شد / یکباره پرستو شد و پرپر زد و گم شد

اینجا گلاب و پنجره از یاد می روند/ شب های اشک و خاطره از یاد می روند

گفتید عاشقیم و جراحت نداشتید/ایمان به ابر های اجابت نداشتید

اگر چه خانه پر از عکس و نام و نامه ی توست / غریب شهری و زخمت شناسنامه ی توست

میان غربتی که مثل غربت تو نیست/نشسته ایم و صحبت از شهادت تو نیست

تازه‌ها