داوود امیری

من با چشمى باز و از روى بصيرت زياد به جبهه آمدم و من عاشق جبهه بودم شهر كه مى آمدم، طاقت دورى جبهه و تنها گذاشتن هم‌رزمانم را نداشتم.

قول مردونه داد که جبهه نرود خودش همسرش را انتخاب کرده بود. خواهر دوستش بود. ما به خواستگاری رفتیم و او را برای داوود عقد کردیم. چند ماه از عقدشان که گذشت، یک شب موشک انداختند. بچه ها خیلی ترسیدند همه جیغ می زدند. داوود گفت: مامان من اینجا بشینم که آنها ما را بمباران کنند. باز هم زیر قولش زد و جبهه رفتنش شروع شد.

شهید «داوود (عباس) امیری» فرزند « محمد نبی» و «مریم» است که در سال 1341، در شهر قم چشم به جهان گشود. وی عضو رسمی سپاه پاسداران بود که به جبهه جنوب اعزام شد و در منطقه شلمچه بعد از جانفشانی های فراوان با اصابت ترکش در نهم خردادماه 1366، به شهادت رسید و تربت پاک شهید در گلزار شهدای شهر قم نمادی از ایتادگی و مقاومت در راه وطن و آرمان های دینی است.

ايشان «فرزند خرداد» بود. همانطور كه پانزدهم خرداد سال 42، يادآور جملاتي از امام(ره) مي‌باشد كه فرمود: طرفداران من در قنداق هستند، به راستي داوود يكي از طرفداران صديق و از پيروان راستين امام خميني(ره) بود. صفا و صميميت در ذات او بود و مردانگي از چهره‌اش مي‌باريد.