یادداشت؛
نوید شاهد - روزه داری در جبهه حال و هوای دیگری داشت، به‌خصوص برای جوانان که واقعاً دیگر رزمندگان از آنها نیرو می‌گرفتند تا بتوانند به روزه‌داری ادامه دهند. زمان افطار با اشعار مذهبی همدیگر را به فراخوانی سفره افطاری دعوت می‌کردند، با اینکه در طول روز بچه‌ها برای گرفتن روزه سختی زیادی کشیده بودند و گرسنگی و تشنگی فشار زیادی به آنها آورده بود، اما برای گرفتن افطاری خود پیش‌قدم نمی‌شدند، می‌نشستند و دائم به همدیگر تعارف می‌کردند و دوست داشتند دوستانشان زودتر از آنها افطار کنند. گاهی بچه‌ها موقع افطار اشک شوق می‌ریختند و این اشک از سر شوق بود که توانسته بودند روزه آن روز را کامل گرفته و به افطار برسانند.