رهرو راه حسین«ع»
به گزارش نوید شاهد خراسان شمالی، شهید « حسین امامی» نهم آذر ماه 1348 متولد شد پدرش موسی الرضا و مادرش زهرا نام داشت. او در بیست و نهم اسفند ماه 1366 به شهادت رسید.
قسمتى از وصيت نامه شهيد «حسين امامى» را با هم میخوانیم:
بسم رب الشهداء والصديقين
با درود و سلام بر رهبر كبير انقلاب اسلامى ايران و بنيانگذار جمهورى اسلامى ايران
ابتدا سپاس بايد گفت پروردگار متعال را كه مرا بر شغل پاسدارى كه خدمتگذارى به مردم حزب الله و اسلام عزيز است منت نهاد و رحمت بر پيامبران و فرستادگان او كه سعادت در راه خود را به ما نشان دادند و سپاس خدائى را كه مرا از خاك خلق كرد و به خاك بر گرداند .
کبوتر رها شده
چقدر عالى است كه انسان اين نداى حق را پاسخ دهد و در راه او جهاد نمايد ، من خودم را مانند كبوترى رها شده كه به سوى سعادت پرواز مى کند حس مى كنم ما كه در راه اسلام چيزى نداديم آن امام حسين (ع ) بود كه غريبانه در سرزمين كربلا در راه اسلام از جان و مال خانواده گذشته عمو داد، پسر داد، پسر عمو داد و بسيارى از اقوام خود را داد و برادران عزيز اگر از كشته شدن من با خبر شديد خواهش مى‌كنم خوشحال بوده و بجاى تسليت به خانواده ام تبريك گفته و ياد حسين زهرا(س ) و اهل بيت غريبش گريه كنيد، كه من به آرزوى ديرينه خود رسيدم اگر خداوند قبول كند.
رهرو راه حسین«ع»
و اى پدر و مادر وقتى كه مرا از تابوتم بر ميداريد و در خاك مى نهيد و براى شهادتم به يكديگر تبريك مى گویید به جاى شعار سنگ قبرم روى آن بنويسيد يكى از رهروان راه حسين (ع ).
آرى يكى از رهروان راه حسينم كه در صحراى كربلاى خوزستان ايران ميتوانم گوشه ناچيزى از دردى كه رهبر و چراغ راهمان حسين ابن على (ع ) كشيده است بچشم.
آرى پدر و عموی عزيزم مرا ببخشيد كه در آخرت از شما، رضا باشم.
آرى خواهرم مى دانستم كه برادرى نداشتى اما خداوند دانا و تواناست.
آرى مادرم افتخاركن كه چنين فرزندى داشتى و در راه خدا هديه كردى.
و اى همشهريان و اى آشنايان و دوستان وحدت داشته باشيد و به دهان منافقين از خدا بى خبر بزنيد كه ديگر حال بلند شدن را نداشته باشند.
ديگر عرضى ندارم بجز سلامتى شما و رزمندگان اسلام.
خدا حافظ پدر و مادرم و خواهرم و برادران مهربانم
