جبهه رفتن را یک وظیفه می‌دانست

به گزارش نوید شاهد خراسان شمالی، شهید «حسینعلی محمدپور» یکم فروردین 1346، در شهر آشخانه از توابع شهرستان مانه و سملقان به دنیا آمد. پدرش خان محمد، کشاورزی می‌کرد و مادرش زهرا بیگم نام داشت. در حد دوره ابتدایی درس خواند. او نیز کشاورز بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. سوم تیر ماه 1367، در جاده کامیاران سنندج به اسارت نیروهای عراقی درآمد و در بیست و پنجم خرداد سال 1368، در زندان‌های عراق به شهادت رسید.

بخشی از زندگینامه شهید غریب «حسینعلی محمدپور» را با هم می‌خوانیم:

شهید خیلی اهل نماز و روزه بود. او بسیار معتقد، مهربان و خوش‌رو بود، شهید فرزند سوم بود، در آشخانه به مدرسه رفت، در کارها به پدرش بسیار کمک می‌کرد، خیلی حرف گوش کن بود، به ورزش والیبال بسیار علاقه داشت. برخوردش با خواهر و برادرانش بسیار خوب بود و به حجاب بسیار تاکید داشت.

علت اینکه اسمش را حسینعلی انتخاب کردیم این بود که چند تا از فرزندانم مُردند و اسم این پسرم را حسینعلی گذاشتم تا زنده بماند که زنده ماند اما سرانجام در عراق، کشوری که امام حسین به شهادت رسیده است، او هم در همانجا شهید شد.

چندین بار به مرخصی آمد و دوباره به جبهه رفت، بار آخری که می­‌خواست برود، به من گفت: اگر دیر آمدم یا شهید شدم، از مردم کوچه سوال نکنی که چرا پسرم نیامد، این جمله را گفت و رفت و دیگر نیامد.

چون همه به جبهه می­‌رفتند من هم جبهه رفتن را برای پسرم یک وظیفه می­‌دانستم، پسرم هم وظیفه خودش می­‌دانست و از اینکه شهید شد اصلا ناراحت نشدم چون یک وظیفه بود و باید از میهن خود دفاع می­‌کرد.

یک بار از عراق خبر دادند، نامه ارسال کردند که شهید شده درحالیکه تقریبا شش سال بود که از او خبری نداشتیم و بعد از چندین سال گفتند که اسیر شده است.

در نامه‌هایش بیشتر احوال ما را می­‌پرسید و برای ما دعا می­‌کرد.