شهید «رجلعلی احمدیان‌چاشمی» در نامه‌ای به خانواده‌اش می‌نویسد: «شاید این نامه آخر باشد. آنچه خدا خواست همان می‌شود، ولی اگر شهید شدم، خواهش می‌کنم، تمنا می‌کنم که برایم گریه نکنید؛ برای حضرت قاسم گریه کنید.»

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید رجبعلی احمدیان‌چاشمی» بیست و یکم آبان ۱۳۴۰ در روستای چاشم از توابع شهرستان مهدی‌شهر دیده به جهان گشود. پدرش عبدالحسین، کارمند بود و مادرش طاهره نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. تعمیرکار موتورسیکلت بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیستم آبان ۱۳۶۱ در عین‌خوش توسط نیرو‌های بعثی بر اثر اصابت گلوله به سر و دست، شهید شد. پیکر وی را در باغ بهشت، قبرستان علی‌بن‌جعفر (ع) شهرستان قم به خاک سپردند. برادرش غلامرضا نیز به شهادت رسیده است.

شاید این آخرین نامه باشد

گزیده‌ای از نامه شهید به خانواده:

شاید این آخرین نامه باشد

مادرجان! شاید این نامه آخر باشد. آنچه خدا خواست همان می‌شود، ولی اگر شهید شدم، خواهش می‌کنم، تمنا می‌کنم که برایم گریه نکنید؛ برای حضرت قاسم گریه کنید. سیاه نپوشید، برای امام حسین (ع) خود را سیاهپوش کنید. فقط دعا کنید امام زنده باشد تا ابرقدرت‌ها را به زانو در آورد.

پستچی و نامه رسانی که نامه را برای شما می‌آورد، سلام برسانید! حتماً.

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده