مین جنگی در روز سیزده فروردین، گره شهادت شهید شیرازی را باز کرد
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید براتعلی شیرازی فرزند بهرام در دومین روز از اسفند ماه سال 1343 در شهرستان اراک و در خیابان شهید مطهری در خانوادهای مذهبی و متدین، اهل تلاش و کار و خدمت، دیده به جهان هستی گشود. نامش را براتعلی گذاشتند و او را بیشتر علی صدا می زدند. روزگار کودکیاش را در کنار خانواده سپری کرد و سعی داشت تا میتواند به آنها کمک کند و احترام بگذارد.
راهی را که برگزیده بود راهی مقدّس بود و برای رسیدن به این مقام و جایگاه باید از خویش میگذشت و به سمت نور میرفت. سختیهای زندگی را تحمّل کرد و زندگی را با بندگی پیوند زد و کمال انسانیت را در نظر داشت. در کنار بازی و شیطنت های کودکانه، احکام الهی را از مادرش فرا گرفت تا هفت ساله شد و توانست برای کسب علم و دانش به مدرسه برود. دورهی ابتدایی را با نمراتی عالی پشت سر گذاشت و دورهی راهنمایی را هم تا کلاس دوم خواند و بعد از آن ترک تحصیل کرد و به کارگری پرداخت.
پدرش می‌گوید:
«اوايل انقلاب در شهر آستانه ساکن بود و در بسيج آستانه فعاليت ميكرد. با نماز، با تقوا و داراي دوستان خيلي خوبی بود. بعد از اتمام سربازي، شش ماه دیگر در منطقه كردستان فعاليت كرد. او پسري بسيار فهميده و دانا بود. خيلي فعّال و زحمتكش و اخلاق و رفتارش زبانزد خاص و عام بود و دوران ابتدايي را در قلعه شير درس خواند. در آستانه انقلاب، درس خواندن را رها كرد و به بسيج پیوست. پسری آرام و ساکت بود؛ ولی وقتی میدید که حقی را ناحق میکنند، ساکت نمینشست و سریع عکس العمل نشان میداد. این اخلاق او را متمایز کرده و نامش بر سر زبان افتاده بود. از لحاظ اخلاقی و رفتاری، همه دوستش داشتند و الحق که دوست داشتنی هم بود.»
به عنوان سرباز وظیفه برای ادای دین به جبهه رفت و به فرمان امام خمینی رحمه الله علیه لبیک گفت. امام را خیلی دوست داشت و همیشه سعی داشت تا به فرمان او عمل کند. عکس امام را در جیب خود گذاشته بود و گه گاه به جمال امام نگاه می‌کرد. او عضو گردان قدس درلشکر 21 حمزه بود. در منطقه‌ی سردشت آذربایجان غربی به فعالیت مشغول بود که در سیزدهمین روز از فروردین ماه سال 1364 در همان منطقه بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
