پشت‌گرمی رزمندگانی بود که در جبهه حضور داشتند

در ادامه به‌مرور خاطراتی از  سردار شهید "انوشیروان رضایی فاضل" می‌پردازیم:

 آرامش خاص در نماز

 مادر شهید چنین نقل می‌کند: هیچ‌گاه توکل به خدا و توسل به ائمه معصومين را فراموش نمی‌کرد. راز و نيازش به خدا بسيار عارفانه بود. با آرامش خاصي نماز می‌خواند. در هنگام نمازخواندن وجود کسي را در اطرافش حس نمی‌کرد. وقتي از سجده‌های طولانی‌اش سر برمی‌داشت و نمازش را تمام می‌کرد قطرات اشک بر گونه‌هایش جاري بود و مدتي طول کشيد تا به حالت طبيعي بازگردد.

ایجاد تحولات عجیب

خواهر شهید چنین بیان می‌کند: شهادت را دوست داشت و به آن عشق می‌ورزید. بزرگ‌ترین آرزويش شهادت بود و معتقد بود که شهادت جز معامله باخدا نيست. چند ماه قبل از شهادتش، تحولات عجيبي در او ایجاد شده بود. آخرين باري که به جبهه رفت از همسايگان حلاليت طلبيد و به يکي از آنان خبر شهادتش را داد.

خوشحالی بعد از اولین روزه ماه رمضان

خواهر شهید: ماه رمضان 1347 بود. که او پنج سال بيشتر نداشت، يکي از روزهای ماه مبارک رمضان را روزه گرفت خيلي خوشحال و ذوق‌زده به نظر می‌رسید. وقتي پدرم از صحرا برگشت. با شادماني به‌سوی پدر رفت و گفت: پدر جان! من امروز روزه گرفته‌ام.
پدر که با شنيدن اين خبر، خيلي خوشحال شده بود فرزندش را غرق بوسه کرد و براي تشويق و ترغيب وي بره‌ای را به‌عنوان هديه به او بخشيد. مادرم نيز براي تشويق او جایزه‌ای برايش در نظر گرفت.

خوش‌قدم

برادر شهید از نوشیروان چنین نقل می‌کند: بچه‌ای خونگرم و دوست‌داشتنی بود. در بخش سر حد شيروان اعتقاد دارند که اگر روز اول عيد نوروز يک کودک مؤدب و آرام به منزل آن‌ها بيايد، آن خانواده سالي پربرکت و خوبي خواهند داشت.
بدین‌جهت بيشتر مردم روستا مخصوصاً اقوام و خويشان دوست داشتند، انوشيروان روز اول عيد به‌عنوان اولين مهمان به منزل آن‌ها بيايد تا به يمن وجود ايشان خوشي را آغاز کنند.

اذن دخول

برادر شهید: براي زيارت امام رضا به مشهد رفتيم. در حرم شروع به خواندن دعا و زیارت‌نامه کرد. گفتم: برادر! اول برويم دور ضريح امام رضا (ع) زيارت کنيم. گفت: زيارت کردن آداب خاصي دارد و فقط با بوسيدن ضريح و چرخيدن دور آن کار تمام نمی‌شود. ما بايد ابتدا از پيامبر (ص) و ملائک و ديگر ائمه‌ی معصومين (ع) اذن دخول بگيريم و بعد به سمت ضريح برويم.

دستان گره‌کرده

دوست و همرزم شهید چنین نقل می‌کند: باهم در تشییع‌جنازه‌ی يکي از شهداي شهرمان شرکت داشتيم. مجري از تريبون، شعار مرگ بر آمريکا و مرگ بر اسرائيل را تکرار می‌کرد و همگي با مشت‌های گره‌کرده جواب می‌دادیم.
یک‌لحظه حواسم پرت شد و در حين شعار گفتن دست‌هایم پايين بود شهيد فاضل گفت: جعفري! حواست کجاست؟ دست‌هایت را مشت کن و شعار بده.

پشت‌گرمی رزمندگان

یکی از دوستان و همرزمان شهید می‌گوید: يک روز عکسي از فاضل ديدم که با عده‌ای از جوانان در حال درو گندم بود. وقتي جويا شدم متوجه شدم او گروهي از بچه‌های جهاد و بسيج را سازماندهي کرده بود تا در فصل برداشت محصول گندم و جو به کمک مردم ضعيف و رزمندگان بشتابند و محصولات آن‌ها را جمع‌آوری کنند. اين عمل بيشتر باعث پشت‌گرمی رزمندگاني می‌شد که در جبهه به سر می‌بردند.

    منبع: اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خراسان شمالی