زندگی نامه شهید سید احمد فخر جعفری

نوید شاهد خراسان شمالی : بسم رب الشهداء والصدیقین

زندگینامه شهید احمد فخر جعفری

در سال 1339 پسری قدم به این دنیا نهاد که پدرش به واسطه نام پیامبر اکرم (ص) نام او را احمد گذاشت . او در خانواده ای شلوغ متولد شد و آخرین فرزند والدینش بود . پدرش شغل کشاورزی داشت و آن را وسیله معیشت خود و خوانده اش قرار داده بود.

احمد که پسری خونگرم و با شیطنت های کودکانه بود همچون دیگر کودکان در سن هفت سالگی پا به دبستان گذاشت و تحصیلات ابتدایی اش را از دبستانی در نجف آغاز کرد . او در درسهایش موفق بود بطوریکه خانواده مصمم شدند وی را برای ادامه تحصیل در مقطع راهنمایی به شهر بجنورد بفرستند . احمد دوران راهنمایی را هم با موفقیت گذراند و مدرک سیکلش را از مدرسه راهنمایی همت گرفت . احمد برای ادامه تحصیل در مقطع نظری وارد دبیرستانی در شهر بجنورد شد ولی سال اول نظری را در نیمه رها کرد و به خانه برگشت تا کمک حال پدر باشد و در کنار پدر ، دوشادوش او ، مخارج خانه را تأمین کند. او که چند سالی به خدمت سربازی اش مانده بود ، در این چند سال تا توانست پدر را یاری کرد و هیچ گلایه ای از کار نداشت و مطیع پدر بود همچنان که در نمازش راسخ بود و اطاعت پروردگار به جا می آورد ، احترام به والدین را سرلوحه کار خود قرار داده بود.

اکنون احمد نوزده سال از بهار عمرش می گذرد و موقع خدمت سربازی اش رسیده ، او نیز مانند دیگر پسران خود را آماده این خدمت مقدس کرد. یک سالی که از سربازی اش می گذشت ، خانواده اش به خواست احمد ، برایش به خواستگاری دختر مورد علاقه اش رفتند و خانواده دختر هم با شناختی که از خصوصیات و اخلاق و رفتار احمد داشتند راضی به این وصلت شدند . احمد که باید به خدمت سربازی باز می گشت بعد از یک ماه که از ازدواجش می گذشت دوباره عازم خدمت سربازی شد و وقتی برگشت خدا دختری به وی و همسرش عنایت کرده بود ، او فرزندش را در آغوش گرفت و تا صبح قنداقه اش را در کنار خود خواباند با اینکه قبلاً به مادرش گفته بود که از بچه کوچک خوشش نمی آید .

احمد با مشورت همسرش نام فرزندش را ملیحه نهاد و به دخترش عشق می ورزید و نمی خواست که او کوچکترین ناراحتی داشته باشد. مدتی که گذشت احمد برای خودش کار و کاسبی جور کرد و یک مغازه فرش فروشی راه انداخت.او که در کوچه و بازار رزمندگان را می دید که عازم جبهه اند شوق جبهه در دلش بیدار شد و با خواندن کتاب معاد عطش برای شهادت بیشتر. او هنوز این کتاب را به آخر نرسانده بود که خود را برای رفتن به جبهه آماده کرد.خواندن این کتاب تأثیر زیادی بر احمد گذاشته بود بطوری که احمد در خانه یکسره از دنیای آخرت و مرگ صحبت می کرد .

وقتی تصمیم احمد برای رفتن به جبهه جدی شد دخترش هنوز شش سال داشت . آن هم روحیه دختران که بسیار به پدرشان وابسته اند. آن روز که احمد می خواست از خانواده خداحافظی کند ملیحه دخترش او را رها نمی کرد و بالاخره احمد دخترش را هم با خود به خانه پدرخانمش برد تا هم از آنها خداحافظی کند  و حلالیت بطلبد و هم دخترش را در آنجا مشغول کند که برای او بهانه گیری نکند . اما ملیحه باز هم برای پدر بی تابی می کند انگار بداند که آخرین بار است که پدر را می بیند.

احمد از آشخانه راهی مشهد مقدس می شود تا هم زیارتی بکند و هم به ملاقات مادرش که به سبب بیماری در بیمارستان بستری بود برود در آنجا هر چه همسرش تلاش می کند تا او را به بهانه بیماری مادرش از رفتن به جبهه باز دارد اما موفق نمی شود و شهید با این جواب که: ((عملیات نزدیک است و من باید بروم .)) او را از تلاش بیهوده برای منصرف کردنش منع می کند.

احمد از آنجا راهی جبهه می شود او در آنجا بی سیم چی بود.رزمندگان اسلام در اشنویه

به نیروهای عراقی تک می زنند و نیروهای عراقی هم پاتک می زنند که در این هنگام در یک لحظه کلاه از سر احمد می افتد و تیری به گلویش می خورد و او شربت شهادت می نوشد و به همرزمان سفرکرده اش می پیوندد.

پیکر مقدس این شهید عزیز پس از حدود دوازده روز به خانواده اش در شهرستان بجنورد تحویل داده می شود . هر چند خبر شهادتش در شهر پیچیده بود اما مدتی طول نکشید تا پیکرش به محل زندگی اش رسید .

پیکر شهید احمد فخر جعفری را پس از تشییع جنازه ای با شکوه که با حضور مردم منطقه مانه و سملقان صورت گرفت ، در گلزار شهدای شهر آشخانه به خاک سپردند و این در حالی بود که دختر شهید همان سال باید به مدرسه می رفت و احمد خودش قبل از شهادتش ، دخترش را در دبستان نام نویسی کرده بود و برایش پرونده تشکیل داده بود ولی عمرش کفاف نداد تا مدرسه رفتن یکدانه دخترش را ببیند .

او که برای والدینش پسری مهربان و دلسوز و برای همسر و دخترش ، مردی پرتلاش و با محبت بود خیلی زود جایش در میان خانواده خالی شد .

منبع : پرونده فرهنگی شهید