وصیت نامه شهید دانشجو احمد احمدیان

بسم الله الرحمن الرحيم

)  «و لا تقولوا لمن يقتل فى سبيل الله اموات بل احياء و لكن لا يشعرون »   ) 

به آنانكه در راه خدا كشته مى شوند مرده نگوئيد، چون آنها زنده اند و شما آنان را نمى بينيد

پس اى مادر و اى برادران و همسر ، من شهادت را بر همه چيز ترحيج مى دهم و شما را با چشمى اشكبار در سوگم مى نشانم و مى روم. ولى من دوست ندارم شما برايم گريه كنيد . دوست دارم در عزايم چنان وانمود كنيد كه گمان كنند شب داماديم است ، نه شهادتم . چه اينكه شهادت نزد من به درجات از داماديم عزت بخش تر است . خدايا تورا به عزت و جلالت و به عزيزان درگاهت قسمت مى دهم، مرگ من را شهادت در راه خودت قرار بده و اين امت حزب الله كه در راه اسلام از جان خود گذشته اند ، هم به آنان بهشت عطا فرما ، چون اينان بودند كه فرزندان خود را فرستادند كه در راه اسلام از جان مايه گذارند وريشه و مويرگهاى درخت كهنسال زنده تر گرداندند و اينان بودند كه ايثارها كردند و در زير گلوله ها و خمپاره ها و مين ها رفتند و از هيچ چيز نهراسيدند و به قول امام كه : «رهبر من همان جوان سيزده ساله است» بله برادران ، رهبر ما همان جوانان هستند كه از جان گذشتند تا ما آسوده در اين جا زندگى كنيم . ما چنان رهبرى داريم كه از فرزند خود گذشت و مطصطفى خود را در راه اسلام داد . رهبر ما چنين سيدى است كه بقول شهيد بزرگوارمان مدنى عزيز : «او از بقية الله الهام مى گيرد» و بله برادران قدر چنين  رهبرى  را بدانيد كه مانند او هيچ جا  در جهان نديده و حتى از ابوذرها و بهتر بگويم كه حتى از ابراهيم خليل الله براى اين ملت بهتر است.        او آمده است تا زمينه را براى ظهور مهدى صاحب زمان قائم بر حق ، مولا و سرورمان آماده سازد. شايد آن جناب بزودى ظهور فرمايند  . انشاء الله .  اين بود قسمتى از وصيتامه آقاى احمد احمديان براى برادران مبارز و انقلابى