روایتی از زبان پدر شهید مجتبی صابری

به گزارش نوید شاهد خراسان شمالی :

خرداد ماه سال 1337 در یکی از محله های پرمهر و صفا شهرستان شیروان پسری به نام مجتبی صابری  در خانواده نعمت الله صابری دیده به جهان گشود و بعد از گذراندن دوران طفولیت خود در سن هفت سالگی پا به سنگر علم و دانش گذاشت .

حاج نعمت الله آقا  از مدرسه رفتن مجتبی چنین می گوید: تمام معلمان مجتبی از او راضی بودند . او بچه با ادب و ساکتی بود مادرش می گوید مجتبی  همیشه برای اقتصاد خانواده به پدرش کمک می کرد و دوره راهنمایی خود را با موفقیت به پایان رساند.

 پدر مجتبی از اعزام وی به جبهه چنین می گوید: او می گوید بعد از به پیروزی رسیدن انقلاب اسلامی با توجه به رسیدن وقت خدمت سربازی مجتبی راهی پادگان های آموزشی شد و به عنوان سرباز احتیاط وارد جبه های حق علیه باطل شد . پدر مجتبی از  بی تابی های قبل از اعزام وی می گوید: یک روز دیدم مجتبی ناراحت و غم گین به کارگاه آمد و گفت پدر شنیده ای که این عراقی های بعثی چه بلا هایی بر سر مردم مظلوم ما می اورند من دیگر طاقت ندارم به جبهه میروم اگر نروم چه معلوم که همان بلا ها را بر سر خانواده من نیاورند؟ او می گفت وقتی شنیدم مجتبی چنین سخن می گوید راضی شدم تا به جبهه برود .

این دلاور همیشه مادرش را به صبر و بردباری دعوت می کرد او همیشه به مادرش میگفت مادر جان مبادا که فکر کنی جبهه جای بدی است من از این که اینجا هستم خیلی راضی ام و هرروز خیلی از بعثی ها را میزنیم و نابود میکنیم . مادر جان برای پیروزی اسلام دعا کنید. مادر می گوید مجتبی قبل از رفتنش می گفت : اگر یک روز آمدند و خبر شهادتم را برای شما آوردند باور نکنید چون شاید دوستانم باشند و می خواهند شما را اذیت کنند . به همین خاطر وقتی دوستانش آمدند و گفتند که مجتبی شهید شده باور نکردم تا خودم پیکرش را ندیدم .

تا اینکه سر انجام این دلاور خطه خراسان شمالی در سیزدهم  آذر 1361 بر انفجار مین در منطقه کردستان  به آرزوی خود یعنی شهادت رسید.

منبع : پرونده فرهنگی شهید