کودکی در یک سالگی سرپرست مادرش شد

به گزارش نوید شاهد خراسان شمالی به نقل از نوید شاهد، شهدا می روند و از خودشان خاطره و عکس به یادگار می گذارند، شهید مدافع حرم رفتند برای لبیک گفتن به حضرت زینب کبری و شرکت در کربلایی دیگر. گفتگویی با خانواده شهید مدافع حرم شهید محمد ابراهیم توفیان داشتیم که امروز تقدیمتان می کنیم.

مهسا قربانی، متولد 67، مشغول به شغل پرستاری، همسر شهید مدافع حرم محمد ابراهیم توفیقیان است. وی می گوید: محمد پوریا در 8 مهر ماه به دنیا آمد و محمد ابراهیم روز 23 دی رفت بدون اینکه حرفی از رفتن به مکانی که می رود باشد، چون من تازه زایمان کرده بودم برای اینکه غصه نخورم گفت ماموریتی خورده است و به کرمانشاه می رود.

این همسر شهید ادامه می دهد: هر روز به من زنگ می زد و می گفت خیلی به من خوش می گذرد می گفت، اینجا مشغول درس خواندن و بازی کردن هستم وقتی دلتنگی من را می دید می گفت غصه نخور من در جایی هستم که خیلی خوب است و زود بر می گردم.

وی می افزاید: تا به امروز که حدود هشت ماه ازشهادتش می گذرد خانواده همسرم و خانواده خودم هیچ وقت تنهایمان نگذاشتند ولی هیچ کدام جای خالی محمد را برایم پر نمی کند. من و همسرم کارمند بودیم، خانه و ماشین و باغ پسته داشتیم هیچ کمبودی از لحاظ مالی نداشتیم، این را ویژه مخاطبانی می گویم که به راحتی سخن از پول برای رفتن به سوریه می گویند، همسرم عاشق بود که رفت.

وی با اشاره به این که نبود همسرش برایش فوق العاده دشوار است، می گوید: هر روز و هر لحظه دلم برایش تنگ می شود و تنها با گریه می توانم آرام شوم. از لحظه عقد تا شهادتش فقط سه سال طول کشید در این مدت هر لحظه برایم شیرین بود زندگی مان خوش بود که با از دست دادنش همه گفتن زندگی تان چشم خورد.

وی درپایان اظهار می کند: درد من با درد حضرت زینب قابل قیاس نیست او جلوی چشمانش همه عزیزانش را از دست داد صبر او قابل مقایسه نیست انشااله حضرت زینب از صبرش به من هم بدهد.

گفتگو با خواهر شهید مدافع حرم:

طاهره توفیقیان خواهر شهید ادامه می دهد: ما 6 خواهر و برادر بودیم محمد پسر بزرگ خانه بود و چهار خواهر و یک برادر داشت، به خاطر مهربانی که داشت موقع رفتنش تنها رفت، تنها شهید مدافعی بود که تنها رفت و کسی از رفتنش خبر نداشت. همسرش تازه زایمان کرده بود و به این دلیل چیزی از رفتنش به کسی نگفت و گفت به کرمانشاه می رود و ما تا لحظه  ای که شنیدیم شهید شده است، فکر می کردیم در کرمانشاه است.

وی یادآور می شود: بعد از رفتنش زمزمه های زیادی از اطراف می آمد  که او به سوریه رفته است و تماس های هر روزه اش خبر از چیز دیگری می داد. محمد ابراهیم 23 روز آنجا بود. خبر شهادتش را بعد از سه روز به پدر و مادرم دادند.

این خواهر شهید اظهار می کند:خانواده ی من وضع مالی نسبتا خوبی دارند و پدرم برای اینکه بنر شهادت محمد ابراهیم روی دیوار بدون نما نباشد که بگویند به خاطر پول به جبهه رفته است کل خانه را نما کرد، بعد از نما دوباره گفتند با پولی که بدست آورده اند نما کردند. با درد دوری محمد داریم می سازیم ولی با این سخن ها نمی توان کاری کرد. فقط تنها خواهشی که دارم مردمی که هم درد نیستند، دست کم «درد» ما نباشند. ما حاضریم تمام دنیای مان را بدهیم یک لحظه محمد را ببیینم.

پایان گفتگو/