به مناسبت 26 مرداد سالروز بازگشت آزادگان به وطن منتشر شد
شهید انقلاب
علاقه وافر شهید مجتبی سالاری به امام حسین (ع) عاقبت او را به محبوبش رساند
شهید مجتبی سالاری بيست و نهم بهمن 1340، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش محمدحسن و مادرش،عزيزه نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. كارمند توليد دارو بود. دهم دي 1357، در توسط رژیم شاهنشاهی شهيد شد. مزار او در بهشت زهرای تهران واقع است.
شهید مجتبی سالاری از
زمان طفولیت در هیئت ها و همچنین در مسجد محل و مراسم عزاداری حسینی حضور فعال
داشت و این حالات به صورت خودجوش در او تجلی پیدا کرده بود. سال ها پشت سر هم گذشت تا اینکه به سن 16-17
سالگی رسید و در موسسه تولید دارو مشغول کار شد و وضعیت اعتقادی و گرایشش بیشتر شد
و با هم سن و سالان خودش در بیشترین مراسم مذهبی در محل و یا مناطق نزدیک شرکت می
نمود و اعتقاد فوق العاده ای به شعار آن روزها که در هر کوی و برزن از محل به چشم
می خورد و اغلب جوان ها تکرار می کردند که همه روزها عاشورا و همه مکان ها
کربلاست. با تمام وجود به آن اعتقاد داشت و در هر فرصتی آن را با صدایی بلند بر
زبان می آورد، حسینی بودن او را شاد می کرد و با اینکه نوجوانی بیش نبود لیکن با
اعتقادی راسخ پیروزی حسینی ها بر یزیدان ظالم را حتمی
می دانست و خود را فدائی حسین ابن علی می دانست و در اوج تظاهرات در تمامی آنها
حضور داشت. گویا محبوب دل خود را می دید و آرزوی رسیدن به او برایش سخت شیرین بود
تا اینکه آن روز 10/10/57 در میان ناباوری و بهت حیرت به دست نامردمان شربت شهادت
نوشید و به دیدار محبوب دل خود سید مظلومان سید الشهدا حسین ابن علی شتافت.
یادش به خیر و راهش پر رهرو باد.
انتهای پیام/
منبع: اداره اسناد بنیاد شهید تهران بزرگ
