سه‌شنبه, ۱۵ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۱۲:۲۶
پاداش دست‌هايِ تو، بودند/ اين زخم‌ها، كه سرد و كبودند /گفتي كه دست‌هايِ نجيبت/ عمري، رفيق پنجره بودند
اين زخم‌ها، كه سرد و كبودند...


نویدشاهد:

پاداش دستهايِ تو، بودند

اين زخمها، كه سرد و كبودند

گفتي كه دستهايِ نجيبت

عمري، رفيق پنجره بودند

گفتم: كه بيتو، پنجره هامان

شعري شبيه گريه، سرودند

آن عشقهاي سادهي ديروز

حالا اسير آهن ودودند

از ماه و مهر هم، گله دارم

دايم پي فراز و فرودند

مرديم و گريههاي تو، افسوس!

پايان اين گلايه، نبودند

شاعر:مريم تيكني

منبع: كتاب سوختگان وصال، نكوداشت جانبازان شيميايي، نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه تهران، دفتر هنر و ادبيات، 1381 صفحه: 44

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده