از کار در جهاد سازندگی تا شهادت در راه خدا
نوید شاهد خراسان شمالی
وَمَنْ یُعَظِّمَ شعائِرَ اللّه فَإنَّها مِن تَقْوی القلوب)سوره حج آیه 32)
شکی نیست که تجلیل از شهدا یک وظیفه دینی و وجدانی است و همه امت شهید پرور ما قلبا مشتاق اند که از شهدا عالی قدر خود به به نحو احسن تجلیل و قدر دانی کنند و همه دوست دارند یاد و یادگاری های و آثار و خاطره هاشان را همیشه زنده نگه دارند چرا که همه می دانند تجلیل از شهدا جزء شعار دینی و الهی است که خداوند در قرآن کریم در ذیل آیه فوق می فرماید: ( هرکس شعائر الهی را بزرگ شمارد موجب پرهیز کاری دل ها خواهد بود ) ولی ما کی می توانیم از آنها که قرآن ان همه زیبا تجلیلشان کرده است تجلیل مناسب و شایسته شهیدان داشته باشیم و البته همه می دانیم تجلیل به شهدا تنها به تشیع و حجله درست کردن عکس گل و برگذاری چند مجلس پر سرو صدا خلاصه نمی شود بلکه شایسته ترین جلالت از شهید عمل مردن به احکام اسلام و قران همان چیز هایی است که شهیدان بر
احیاء و اجرایش سر و جان خود را نثار نموده اند و آنان که با چشم گریان پا رو ی آرمان های شهیدان و احکام اسلام می گذارند نه تمنها از خون شهیدان پاسداری نکرده اند بلکه دل پاک خانواده محترمشان را به درد آورده اند و عوض اه و ناله و گریه و فریاد کردن بهتر است که راه شهیدان را ادامه دهیم که برای ادامه دادن راه شهیدان باید توفیق ان را از خدا خواست و در این راه حرکت کرد، و اما شهید حسن پرمو روستا زاده ای که در چاردهم مرداد 1332 در روستا مهمانک از توابع شهرستان بجنورد در خانواده ای که فقر مادی بر آنان مستولی بود دیده به جهان گشود . دوران کودکی را در آغوش پدر و مادر گذراند و به علت عدم توانایی مالی نتوانست به تحصیلات ابتدایی خود ادامه دهد و لذا از همان ابتداء نوجوانی روستای محروم و رنجیده مهمانک که سالها اهالی و ساکنان آن تحت سیطره خانها و عوامل مستبد رژیم منظور شاه به کارگری مشغول شد تا بتواند از دست رنج خود کمکی به تامین معاش زندگی خانواده کند از مطالب موجود در پرونده پرونده فرهنگی شهید چنین بهره می گیریم که شهید پرمو از جمله کارگرانی بود که رسول اکرم صلی الله علیه و آله بر پینه دستها ی آنان بوسه میزد و امام راحل بر بوسه زدن آنان افتخار می کرد و او سال ها با کارگری در محل زندگی زندگی بجنورد و تهران اشتغال داشت و پیروزی انقلاب که آرزوی فرد هر فرد مسلمان و ستم دیده از جور حکام وابسته به رژیم بود ار بذل هرگونه تلاش در راه پیشبرد اهداف انقلاب و به ثمر رسیدن آن کوتاهی نداشت و به سهم خود کار می کرد . و در جوش و خروش انقلاب حتی الامکان در راهپیمایی و تظاهرات مردمی شرکت می نموده پس از پیروزی انقلاب و تشکیل نهاد انقلابی جهاد سازندگی در سال 1360 به عضویت جهاد سازندگی در امد و با شروع جنگ تحمیلی برای عزیمت به مناطق جنگی و یاری رساندن رزمندگان اسلام روز شماری می کرد تا سر انجام داو طلبانه عازم جبه های حق علیه باطل گردید و مدت 6 ماه به عنوان راننده لودر بلدوزر زیر رگبار های آتش دشمن بعثی به جنگ و ستیز پرداخته و خاکریز و جان پناه برای رزمندگان اسلام می ساخت تا اینکه در تاریخ نهم بهمن ماه 1360 در عملیات تنگه چزابه بر اثر ترکش خمپاره دشمن به خیل شهیدان پیوست و او با مهارتش توانست به ارمان نهائی خود که همان پیوستن به تبار حسینیان و لبیک گویان به ندای رهبر انقلاب پیوست و چه زیبا و پر شکوه به دیدار معشوق خود پیوست و چه زیبا و پر شکوه به دیدار معشوق شتافت شهید پرمو در جریان جنگ تحمیلی تا زمان شهادت سه مرتبه داوطلابانه عازم جبهه جنگ شده بود که پس از بهبودی مجددا به مناطق جنگی برگشت و در عملیات طریق القدس و تنگه چزابه شرکت نمود.
خصوصیات اخلاقی شهید:
شهید پرمو فردی مخلص ، فروتن و متواضع و وقت شناس بود رابطه او با پدر و مادر دئستان و نزدیکان و همسرش بسیار خوب بود و به قول خانواده اش اخلاق و رفتار او با دیگرفرزندان بسیار فرق می کرد. زندگی ساده و بی آلایش داشت با مشکلات به راحتی برخورد می کرد به قول یکی از دوستانش که می گفت شهید پرمو با بضاعت مالی کمی که داشت همت والائی داشت او می گفت دوست دارم هرچه دارم با دوستانم تقسیم کنم با ارباب رجوع و همکاران برخورد حسنه و سازنده ای داشت ، در نگه داری و حفظ بیت المال حساسیت ویژه ای داشت صادقانه کار می کرد و ساعت کاربی برایش مطرح نبود او کار در جاهاد سازندگی را نوعی عبادت می دانست ، از پیروان صدیق امام بود و به ایشان عشق می ورزیداو همیشه به سایرین توصیه می کرد که از افراد ضد انقلابی دوری کنند و همیشه از مردم و بستگانش می خواست در جبه های جنگ شرکت کنند.
منبع : پرونده فرهنگی شهید
